زبان من لال نـــــــــــــــــــــــیــا.....

هوالمحبوب:

او نویسی های جلیل صفر بیگی:

هرچند که خسته ایم از این حال نیا !
شرمنده اگر ندارد اشکال نیا !

ما خط تمام نامه هامان کوفی ست !
آقای گلم زبان من لال نیا !!

             *****

یک عمر تو زخمهای ما را بستی
هرروز کشیدی به سر ما دستی

شعبان که به نیمه میرسد آقا جان
ما تازه به یادمان می آید هستی
      
              *****
سرتاسر جان  ما پر از تب نشده
چون جام جنون ما لبالب نشده

مامنتظریم ماه کامل بشود
دور قمری چهارده شب نشده

          *****
هرچند که بیمار تو هستیم همه
دیوانه ی دیدار تو هستیم همه

بین خودمان بماند آقا عمری
انگار طلب کار تو هستیم همه

              *****
ازشنبه درون خود تلمبار شدیم
تا آخر پنجشنبه تکرار شدیم

خیر سرمان منتظر دیداریم
جمعه شدولنگ ظهر بیدار شدیم

          *****
هرروز به ما اگر که سر هم بزنی
برریشه ی خواب ما تبر هم بزنی

آقا تو که خوب میشناسی مارا
زنگ درخانه را اگر هم بزنی.........

             *****
ازمزرعه های کوچک بعضی ها
برچیده شود مترسک بعضی ها

آقا خودمانیم چه کیفی دارد
وقتی بزنی به برجک بعضی ها

              *****
آقا تو که خوب میتوانی مارا
ازاین همه غربت برهانی مارا

لای کلمات ندبه پنهان شده ایم
تا اینکه بیایی وبخوانی مارا

                *****
نه شرم وحیا ، نه عار داریم از تو
اما گله بیشمار داریم ازتو

مامنتظر تونیستیم آقا جان
تنها همه انتظار داریم از تو

                ****
این مرد که در ره است باید اورا
میترسم اگر سرزده آید اورا

ازهرکه سراغ اوگرفتم دیدم
درشهر کسی نمیشناسد اورا...

             ****
عشق از پی او قدم قدم می اید
با لشکر خود به جنگ غم می آید

این جمعه وجمعه ها تمامش حرف است
عشقش بکشد ، سه شنبه هم می آید