مـــــــــــــیـو میـــــــــــــــو عوض میشه!

هوالمحبوب:

اینقدر هوا سرده ومن هم اینقدر لباس پوشیدم که شدم عین آدم آهنی ها!اینقدر تکون خوردن واسم سخته که وقتی راه میرم هی کج ومعوج میشم.فکر کن!زیر این مانتو وشلوار تنگ شرکت یه بلوز وشلوار بافتنی پوشیدم وروی مانتویی که به زور دکمه هاش رو بستم ونفس کشیدنم رو به شماره انداخته بود یه سوشرت پوشیدم ودکمه های اون رو هم باز به زور بستم ومیخواستم دستکش هام رو بردارم که پیدا نکردم!

تعادل ندارم توی راه رفتن وواسه اولین در تاریخ عمر با برکتم شهروند نمونه شدم ومثلا به چراغ راهنمایی توجه کردم که واسه الی ها سبزه وهمچین سلانه سلانه دارم از خیابون وازروی خط کشی عابر پیاده رد میشم که یهو ناغافل چراغ قرمز میشه وماشینها هم که خداراشکر همچین تخته گاز واصلا انگار نه انگار یه خانوم متشخص وسط خیابون....

هی رد میشند وداد وبیداد!! ومنم که اصلا نمیتونم در برم وهی عین فنر این طرف و اون طرف پرت میشم !

تو این بوق وبیق توفقی میکنه و سرش رو از ماشین میکنه بیرون و میگه با این همه قیافه ودک و پز چشمت نمیبینه چراغ قرمزه؟عرضه از خیابون رد شدن هم نداری؟رنگها رو تشخیص نمیدی؟

دلم میخواد با مشت بزنم تو چونه ش !با حرص میگم:چراغ سبزبود رد شدم.نمی تونم واست میو میو عوض میشه بشم وبشم خط عابر پیاده تا بتونی رد بشی!میخواستید یه ذره دندون سر جیگر بذارید رد بشم!عجی مجی بخونم غیب بشم؟!

سرم رو بلند میکنم تحقیر آمیز نگاهش کنم وبرم که میبینم نیشش تا بناگوشش بازه وعینک آفتابیش رو زده بالا و چپ چپ نگاه میکنه!

بلا به دور!

به سختی از خیابون رد میشم ودرجواب غرغر راننده که اصلا نمیشنوم چی میگند زیر لب میگم هرچی میگید خودتونید ومیرم سمت شرکت!

داره جونم در میاد با این لباسا وهنوزم سردمه! که صدای ممتد بوق بوق مجبورم میکنه سرم رو برگردونم وببینم هااااااااااان؟

اصولا توی خیابون وپیاده رو که راه میرم به صداها توجه نمیکنم.یعنی میشنوم دارند حرف میزنند یا تعریف میکنن یا تحسین یا متلک یا دری وری ولی تشخیص آواها وتفکیکشون برام سخته!یعنی چون ترجیح میدم نشنوم اصلا نمیشنوم.اون اوایل که بچه تر بودم با هندزفری موزیک گوش میدادم تا کلا فقط حرکت لبها را ببینم بعد ها که یه خورده بزرگتر شدم دیگه عادت داشتم نشنوم.مگر اینکه رودررو مخاطب مستقیم باشم!یعنی دقیق با الی کار داشته باشن نه یه خانومی که داره تو خیابون قدم میزنه!

البته بعد از اون روزی که جناب میتی کومون ،حاکم بزرگ،پدرمحترم درخیابون بوق کشمون کردند که سوارمون کنند  و ما اصلا وابدا توجهی نکردیم از بس خانوم بودیم وبعد تو خونه غوغا به پا شد که حاج خانوم کسر شانشون میشه سوار ماشین باباشون بشند واز ما اصرار که بابای من آخه این چه حرفیه من اصلا حواسم به بوق موقا نیست واز اون انکار که نه!همینه که میگم!،، یه خورده به ندای بوق ممتد ماشینها لبیک گفتیم وبه به!

عرض میکردم که بله!بوق ممتد ماشین من رو به صرافت انداخت که نکنه باز یه خاکی به سرم شده ومن بی خبر که دیدم به به!جناب شاخ شمشاد حضرت عجل ماشین قشنگه عینک آفتابی به کله ی غرغرزن ،راننده ی بد وبیراه بده ی مست وشنگول هستند.

گفتم ای بابا!من غلط کردم اصلا از جلو شما رد شدم!جون بچه ت کوتاه بیا!حتما راه افتاده بقیه بد وبیراهاش رو بگه!عجبا!

دیدم با سر اشاره میکنه برم سمت خیابون!

یا قاضی الحاجات خودت به خیر بگذرون!یعنی خودم را آماده کرده بودم اگه خواست باز درخصوص فرهنگ شهرموندی افاضه ی ادب کنه کلا بی ادبیم رو به رخ بکشما!

- بله؟؟؟

- اگه سرکار علیه اجازه بدند تا یه جایی برسونمتون!

- هاااااااااااااااان؟

سرکاره چی چی؟کجا؟هااان؟من کجام؟اینجا کجاست؟این کیه؟هاان؟

- ممنون آقا رسیدم مقصد احتیاج به تاکسی ندارم!

- مقصدتون کجاس؟

- همین کوچــــــــــــــــــــــــــه....هان؟(برو بچه!برو این دام برمرغ دگر نه!)

ممنون آقا!با اجازه

- خانوم!این کارت ویزیتمه!باهام تماس میگیرید؟

- واسه چی؟میخواین بهم آموزش فرهنگ شهروندی بدید؟

- میخوام "ورد" جدید میو میو عوض میشه رو یادت بدم که درمواقع اورژانسی بتونی غیب بشی!

میخواستم نصفش کنم ها!

- ممنون!حتما اگه جایی باز تو ترافیک گیر کردم وبا راننده ای مثل شما برخوردم، تماس میگیرم... و میرم!

دارم تو ذهنم مرور میکنم که چرا نزدم توسرش وبه خودم فحش ودری وری!

کارتش رو میذارم زیر برف پاک کن ماشین آقای "ب" و یه لگد میزنم تو شیکم ماشین  ومیرم توی شرکت....