هفـــــت رنگــــــــش مـــی شـــــود هفتــــــاد رنــــگ ...

هوالمحبوب:

گــــــر نکـــــوبـــی شیشــــه ی غـــــم را بـــه سنـــــــگ

هـفـــــت رنـگــــــــش مـــی شـــــود هفتــــــاد رنــــگ ...

اولین بار همان صبح شنبه که دیر رسیده بودم شرکت با آن آشنا شدم.مثلن سه چهار ماه پیش!همان روز که باز آقای کاف داشت توی تلفن با کارفرما داد و بیراه راه می انداخت و پشت بندش الفاظ زشت با هم رد و بدل میکردند.اولین بار نبود این الفاظ را میشنیدم.عادت مهندسین بخش اجرایی بود و به قول خودشان وقتی عصبانی میشدند بی شرم ترین افراد میشدند در لفظ و انگار نه انگار یک کتاب توی عمرشان به چشم دیده باشند چه برسد به چهار سال درس مهندسی خواندن در فلان دانشگاه معروف!

آن روز هم دیر رسیده بودم و مهندس کاف زده بود زیر فحش و خانم های بخش و یکی دو تا آقایان سرخ و سفید میشدند از شنیدن حرفهایی که توی گوششان قل میخورد و من به خودم میلرزیدم!

عادت احمقانه ای دارم،می دانم.صدای داد و بیداد و شنیدن الفاظ رکیک فلجم میکند و ترس را هل میدهد توی وجودم و رنگم میپرد و با اینکه توی همین جو بزرگ شده ام ،انگار که اولین بارم باشد چنین چیزهایی به چشم دیده ام و به گوش شنیده ام ،ضربان قلبم را تندتند میکند از ترس و تمرکزم را از دست میدهم!

نشسته بودم سر میزم و ایمیل ها و پیش فاکتورهایم را چک میکردم و فلان سایت و بهمان سایت را زیر و رو میکردم که صدایش را نشنوم که پایم به رنگی رنگی از نمیدانم کجا باز شد و همراه پیش فاکتورهایی که قرار بود تایید فنی بگیرم ایــــن را هم برای آقای کاف ایمیل کردم.کمی بعد صدایش قطع شد و با یکی دو نفر دیگر هم توی بخش بحث کرد و صدایش میپیچید توی بازرگانی و چند لحظه سکوت و بعدترش هم صدای تلفنم که مهندس کاف بود.

از صدایش معلوم بود آرام شده که میان خشمی که سعی میکرد پنهان کند میخندید و میان تضادهای رفتاری اش تشکر از ایمیلم که یک عالمه آرام شده از خجالت و خنده و پشت بندش توجیه اینکه چرا بد و بیراه به راه می اندازد و من به او حالا که آرامتر شده بود جرآت کردم بگویم که حواسش به این باشد که همکاران زنی دارد که با خیلی الفاظ زننده ی او که مختص جمع های وقیح مردانه است بیگانه اند .

خجالت کشید و عذر خواست و گفت مهندس قاف شبیه زن آدم میماند،آنقدر روی اعصابش راه میرود و غر میزند که او کنترلش را از دست میدهد که به او گفتم زن ها وقتی غر میزنند باید سکوت کنی تا دلشان خالی شود و عکس العمل نتیجه ی برعکس میدهد و پشت بندش خواستم زود تاییدیه فنی فلان تجهیز را برایم ارسال کند که بعد داد و بیدادش را به جان من نیاندازد که من نمی ایستم که او مثل راننده های لا ابالی وسط خیابان که قفل فرمان برای هم میکشند و حرفهای ناسزا حواله ی هم میکنند با من رفتار کند(!) که گمانم خجالت کشید وقتی گفت هرگز چنین کاری نخواهد کرد و گفت بروم پیشش برای کنترل فلان کلید اتوماتیک...!

خوب یا بد وقتی از آن روز تغییر رفتار مهندس کاف و تیمش را دیدم و احتیاطشان در انتخاب کلمات، از خودم و رنگی رنگی خوشم آمد و اینطور شد که هر روز صبح وقتی از راه رسیدم بدون اینکه مهم باشد چقدر حالم خوب یا بد است رنگی رنگی را باز کردم و یکی از جمله ها و یا عکس های خوشگلش را ضمیمه ی عکس صبح بخیری معرکه کردم و ایمیل داخلی کردم برای همه ی آن هایی که در طی روز با آن ها سر و کله میزدم.

همان ها که هر موقع چشمشان به من می افتد بدون استثنا از اینکه چقدر خوبست که همیشه میخندم و این همه پر انرژی و باعث آمدن لبخند روی لب بقیه میشوم،اظهار خوشحالی میکنند و اینطور میشود که من هم خودم را دعوت به روزی با لبخند میکنم و باورم می آید دختره خوب و شادی هستم حتی با اینکه توی دلم...

گمانم بی خیال دلـــم، هـــااان؟

+ لیلـــــی ...